Deze organisatie voor internationale samenwerking werd opgericht aan het einde van de Eerste Wereldorlog.
Het verdrag beloofde collectieve veiligheid (gezamenlijke actie van de leden tegen een agressor), bemiddeling bij internationale onenigheid en vermindering van bewapening. Het verdrag riep een Internationaal Gerechtshof in het leven en een systeem waarbij de koloniën in Azië en Afrika werden verdeeld onder de geallieerden in de vorm van mandaten.
In de jaren twintig liet de Volkerenbond nieuwe leden toe (neutrale en vijandelijke naties waren aanvankelijk van het lidmaatschap uitgesloten). De organisatie loste ook enkele internationale problemen op. Zij werd echter aanzienlijk verzwakt door tegenwerking van de Verenigde Staten. Het Amerikaanse Congres weigerde het Verdrag van Versailles (waarvan de Volkerenbond deel uitmaakte) te ratificeren.
Eén van de belangrijkste doeleinden van de Volkerenbond was het bewaren van de toestand zoals die na de Eerste Wereldoorlog in vredesverdragen was vastgelegd. In de jaren dertig, toen ontevreden landen (Japan, Italië, Duitsland) deze afspraken schonden en de andere lidstaten geen actie ondernamen, betekende dat in feite het einde van de organisatie.
In 1946 werd de Volkerenbond vervangen door de Verenigde Naties, die veel van haar doeleinden en structuur erfde.